Klap met respect

Is het normaal geworden om mensen met een grap te kijk te zetten?

Zinedine Zidane. Hij was een van de beste Franse voetballers ooit en vandaag een toptrainer. Toch denkt elke voetbalfan bij Zidane als eerste aan een kopstoot.

Tijdens de WK-finale tussen Frankrijk en Italië deelde de Frans-Algerijnse voetballer een harde kopstoot uit aan de Italiaan Marco Mazeratti. Zidane kreeg een rode kaart en Italië won de wereldbeker. Een onverklaarbare actie, maar niet voor Zidane. Mazeratti had tijdens de wedstrijd de zus van Zidane min of meer uitgemaakt voor hoer. Dat vroeg om een gepaste reactie. Zidane kon dit niet langs zich heen laten gaan.

Aan dat incident moest ik kortgeleden denken, toen Will Smith onlangs bij de Oscaruitreiking cabaretier Chris Rock voor het oog van heel de wereld een mep verkocht. Rock had een onsmakelijk grap gemaakt over de kaalheid van Smiths vrouw Jade. Jade heeft alopecia, een ziekte die leidt tot haaruitval. Smith kon de grap niet verdragen en heeft dat Rock op pijnlijke wijze duidelijk gemaakt.

Smith kreeg niet direct een rode kaart, mocht zelfs onder een staande ovatie nog een Oscar in ontvangst nemen, maar trok zich een paar dagen later vrijwillig terug uit de ‘Academy’, de organisatie die de Oscars uitreikt. Zidane heeft nooit excuses aangeboden. Smith heeft dat wel gedaan: ‘Er is geen plaats voorgeweld in een wereld van liefde en vriendelijkheid.’

Begrip

Ik ben het op dit punt helemaal met Smith eens. Als volgeling van Jezus kan ik ook niet anders. Ik geloof in de kracht van liefde die de haat laat verdampen. Maar ik merk dat ik steeds meer begrip krijg voor Smith en – met terugwerkende kracht – voor Zidane. Want er kan dan weliswaar geen plaats zijn voor geweld in een wereld van liefde en vriendelijkheid, de wereld waarin ik leef is geen wereld van liefde en vriendelijkheid.

Wat ik moeilijk te verteren vind, is dat de verontwaardiging over Smiths reactie hoog oploopt, maar dat er maar weinig discussie is over de actie van Rock. Dat moet kunnen. Ik kan daar niet over uit. Is het dan zo normaal geworden om mensen met een grap te kijk te zetten? Ik vind het niet oké dat je scoort met een grap over de ziekte van iemand anders. Het maakt niet uit of het gaat over alopecia dat ‘slechts’ haaruitval veroorzaakt, of over prostaatkanker of over een dwarslaesie. De meeste cabaretiers kunnen dan wel inpakken, maar dat moet dan maar. Het getuigt in mijn ogen van gebrek aan respect voor de basale menselijke waardigheid. Er zijn meer mensen getraumatiseerd door de vernederende woorden waarmee ze zijn gepest, en die zich diep in hun ziel hebben vastgezet, dan door een incidentele klap.

Gepast

In veel niet-westerse culturen bestaat daarover geen enkele twijfel. Je laat je moeder of je zus niet zomaar beledigen. Dat vraagt om een reactie en daarom hebben de meeste mensen misschien wel meer begrip voor de reactie van Smith dan voor de grap van Rock. Het was niet slim, maar wel gepast.

Het schuurt natuurlijk wel, bij mij. Jezus zegt in de Bergrede (Mattheüs 5 tot 7) immers dat je de minste moet zijn en de andere wang moet toekeren. En dat geldt niet alleen letterlijk voor Rock, maar ook figuurlijk voor Smith. Toch kunnen woorden volgens Jezus even problematisch zijn als een daadwerkelijke klap. Sterker nog, wie zijn naaste dwaas of leeghoofd noemt, is ook al schuldig aan ‘broedermoord’ en zal zich daarvoor op dezelfde wijze moeten verantwoorden als wie zijn naaste haat of geweld aandoet (Mattheüs 5 vers 22). Elke vorm van geweld begint immers met verbaal geweld, de verbale dehumanisering van de ander.

De grap van Rock en de klap van Smith staan wat betreft omvang en impact in geen verhouding tot de oorlog in Oekraïne. En toch zetten de woorden van Jezus je, ook in het licht van deze situatie, wel aan het denken.

 

Deze column verscheen eerder in het Nederlands Dagblad:
https://www.nd.nl/opinie/columns/1118434/is-het-normaal-geworden-om-mensen-met-een-grap-te-kijk-te-zetten-